Truskawki to jeden z ulubionych owoców! Ty też je lubisz? Truskawki powstały przez przypadek ok. 300 lat temu ze skrzyżowania dwóch gatunków poziomek: wirginijskiej i chilijskiej. Obecnie istnieje już ponad 2 tys. różnych odmian truskawek, w tym także owocujące dwa razy w roku. Truskawki stanowią doskonałe źródło witaminy C – w 100 g truskawek znajduje się 60 mg kwasu askorbinowego, podczas gdy ta sama ilość miąższu pomarańczy zawiera 50 mg tego związku. Truskawki zawierają również witaminy B2, B3 (niacynę), A i E oraz szereg składników mineralnych, w tym fosfor i krzem (wzmacniają kości, korzystnie wpływają na skórę, włosy i paznokcie), magnez (odpowiada za prawidłowe działanie układu nerwowego), mangan (zapobiega zmęczeniu i poprawia pamięć), potas, wapń, żelazo i cynk. Dzięki tak bogatemu składowi truskawki odkwaszają organizm, obniżają poziom "złego" cholesterolu, regulują poziom cukru we krwii oraz chronią przed rakiem. Truskawki stanowią bardzo ważny element wielu diet odchudzających. Wspomagające przemianę materii działanie truskawek wynika z obecności bromeliny - enzymu, który ułatwia spalanie tłuszczów i węglowodanów. Truskawki pomagają ponadto oczyścić jelita z resztek pokarmu, mają korzystny wpływ na ich florę bakteryjną. Pamiętajmy także, że truskawki mogą uczulać! U niektórych osób efektem zjedzenia truskawek może być reakcja skórna - pojawienie się pokrzywki, lub reakcja wewnętrzna, czyli rozwolnienie. Winną nieprzyjemnych objawów jest nadprodukcja histaminy, którą wywołują truskawki. Ze względu na pokaźną ilość salicylanów w truskawkach, owoców tych nie powinny jadać osoby uczulone na te związki. Skutkiem mogą być nie tylko wspomniane alergie skórne, ale również duszności, napady kaszlu, opuchlizna twarzy i kończyn. Źródło: https://kobieta.onet.pl/zdrowie/profilaktyka/truskawki-kalorie-wlasciwosci-witaminy-i-wartosci-odzywcze/3nhntKliknij tutaj, aby edytować.
0 Komentarze
Szparag lekarski to gatunek byliny z rodziny szparagowatych. Występuje naturalnie w obszarze śródziemnomorskim i na terenach przyległych. Jest jedynym jadalnym przedstawicielem rodzaju szparagi i jako roślina uprawna rozpowszechniony został na całym świecie, z największym obecnie ośrodkiem produkcji w Chinach. Jest warzywem cenionym ze względu na walory smakowe i lekkostrawność, przy czym jadalne są młode pędy zwane zwyczajowo szparagami lub wypustkami szparagów. W ofercie handlowej obecne są białe i zielone wypustki, które mimo różnic są pędami tego samego gatunku. Różna barwa wypustek wynika z różnego sposobu uprawy – zielone wypustki wyrastają nad powierzchnię gruntu, a białe rosną przysypane ziemią. Szparagi są skarbnicą witamin i składników mineralnych. Zapobiegają powstawaniu nowotworów, odpowiadają za prawidłowy rozwój płodu, wspomagają kobiety karmiące piersią i odchudzają, ponieważ w 100 g zawierają tylko 18 kcal. Ponadto szparagi są uważane za jeden z najskuteczniejszych afrodyzjaków. Na wysoką ich cenę wpływa pracochłonność związana z uprawą. Producent musi odczekać dwa lata na pierwsze zbiory. Regionem słynącym z uprawy szparagów w Polsce jest Wielkopolska, a największym centrum konsumpcji – Poznań. Dziś polscy rolnicy produkują ok. 4 tys. ton szparagów rocznie Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Szparag_lekarski, https://palcelizac.pl/ oraz http://www.onix.pl/aktualnosci/ciekawostki-o-szparagach Szponder to cienkie warstwy mięśni międzyżebrowych z kością, poprzerastane warstwami powięzi i smacznego tłuszczyku. Mięso charakteryzuje się ciemnoczerwoną barwą. Jest to partia mięsa otaczająca dolny odcinek żeber nad mostkiem, którą odcina się podczas przygotowania steków z żeberek. Charakteryzuje się nieznacznym przerostem tłuszczowym. Ta część tuszy wołowej idealnie nadaje się do długiego gotowania i duszenia oraz na sztukę mięsa. Jest bazą aromatycznych wywarów, zup i dań jednogarnkowych. Gotowany z kośćmi nadaje rosołowi słodycz i mocny aromat. Szponder bez kości pokrojony na nieduże kawałki nadaje się na potrawy duszone i do farszów. Świetnie komponuje się w farszach z warzywami i grzybami. Zobacz, do jakich potraw możesz go wykorzystać: ZUPA PHO DOMOWY ROSÓŁ Źródło: https://beefshop.pl/wolowina-kulinarna/27-szponder-zeberka.html Awokado, to inaczej smaczliwka wdzięczna – gatunek wiecznie zielonych drzew z rodziny wawrzynowatych. Wykopaliska dowodzą, że awokado było już wykorzystywane 7000 lat p.n.e. Pierwotnie pochodzi z południowego Meksyku, lecz stosunkowo szybko rozpowszechniło się z Ameryki Północnej – przez Środkową – aż do Południowej. Dojrzały Owoc doskonale się rozsmarowuje. Bywa zamiennikiem tłuszczów zwierzęcych. Spożywać go można w postaci sałatek oraz przystawek. Dodanie soku z cytryny zapobiega brunatnieniu miąższu Owocu. Owoc znajduje także różnorodne zastosowanie w kuchniach całego świata jako składnik sushi, do przygotowywania koktajli i napojów oraz do sporządzania popularnej pasty guacamole. W Brazylii awokado miesza się z lodami i jest to bardzo popularny deser, zaś z cukrem i kleksem mleka może być dodane do drinka. Awokado stosuje się także w kosmetyce. Maseczki z tego Owocu łagodzą podrażnienia skóry (w tym również spowodowane słońcem) i odżywiają cerę. Awokado posiadają najwyższą zawartość tłuszczu spośród Owoców. Zawierają również witaminę B6, witaminę C, witaminę E, potas, magnez oraz kwas foliowy. Owoc nie zawiera cholesterolu i sodu. Tłuszcze awokado są zdrowe dla serca, gdyż są to tłuszcze jednonienasycone oraz omega-3 – takie jak w rybach. Olej z awokado jest używany w wielu kosmetykach ze względu na to, iż odżywia i rozświetla skórę. Pomaga również w leczeniu łuszczycy. Awokado jest też doskonałe dla zdrowia oczu. Zawiera karotenoid – luteinę. Luteina jest antyoksydantem (przeciwutleniaczem), który chroni oczy przed uszkodzeniami wywołanymi stresem oksydacyjnym, prowadzącym do słabego wzroku, zaćmy i zwyrodnienia plamki żółtej. Porada: Masz niedojrzały Owoc? Żeby przyspieszyć proces dojrzewania należy umieścić go w papierowej torebce na 2-4 dni z bananem lub jabłkiem. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Smaczliwka_wdzi%C4%99czna oraz http://mamanaszpilkach.pl/10-ciekawostek-o-super-zdrowym-awokado/ Spaghetti to rodzaj długiego, cienkiego makaronu, podstawa dań tradycyjnej kuchni włoskiej. W języku polskim słowo to bywa również używane w odniesieniu do potraw z tego makaronu. Typowe danie składa się z porcji świeżo ugotowanego makaronu wymieszanego z odpowiednim sosem i opcjonalnie posypanego serem (we Włoszech najczęściej parmezanem lub pecorino). Najpopularniejsze sosy do spaghetti to carbonara oraz bolognese. Największe spożycie tego makaronu notuje się oczywiście we Włoszech. Przeciętny Włoch zjada rocznie aż 26 kilogramów makaronu - czyli całe Włochy zjadają rocznie odpowiednik 600 milionów kilometrów spaghetti. Na drugim miejscu znajdują się. Wenezuelczycy, pochłaniając zaledwie połowę tego co włosi. Trzecią lokatę zajęli Tunezyjczycy. Polacy zjadają średnio na osobę 5 kg makaronu rocznie, znajdujemy się tym samym na 19. miejscu na świecie. Początkowo makaronem zajadali się robotnicy. Danie (wówczas jeszcze bez sosu) było łatwe i szybkie w przygotowaniu, a do tego niedrogie. Dopiero z czasem zaczęto wykorzystywać sztućce. W tym przypadku - widelec. Dziwna maniera jedzenia makaronu widelcem i łyżką to wymysł amerykański. Włochom do spaghetti wystarcza widelec, a w owijaniu spaghetti o jego ząbki pomaga brzeg talerza. 25 października obchodzony jest Światowy Dzień Makaronu (World Pasta Day), który ustanowiony został przez World Pasta Congress w 1995 roku w Rzymie. To międzynarodowe święto promujące konsumpcję makaronu, jako dania zdrowego, niedrogiego i bardzo smacznego. Tego dnia miłośnicy makaronu z całego świata dyskutują o ekonomicznej i gastronomicznej wszechstronności makaronu i dzielą się kulinarnymi pomysłami i doświadczeniem. Jednak przede wszystkim ucztują i cieszą się jego smakiem! W 1957 roku w brytyjskiej telewizji pokazano program dokumentalny, a w nim materiał o szwajcarskiej „farmie spaghetti”, gdzie makaron rośnie na drzewach. W redakcji odebrano wiele telefonów z pytaniem jak uprawiać taki makaron. Wkrótce okazało się jednak, że program był telewizyjnym żartem z okazji Prima Aprilis. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Spaghetti oraz https://joemonster.org/art/34222 oraz https://www.fakt.pl/kobieta/kuchnia/swiatowy-dzien-makaronu-8-ciekawostek-na-temat-makaronu/0ny8ekf Przepisy z makaronem: MAKARON Z DOMOWYM PESTO MAKARON Z SOSEM ŚMIETANOWYM TUŃCZYKOWY SOS DO MAKARONU Makrela atlantycka występuje wzdłuż północnoamerykańskich i europejskich wybrzeży Oceanu Atlantyckiego, południowo-zachodnia część Morza Bałtyckiego, Morze Śródziemne i Morze Czarne, na głębokościach do 1000 m p.p.m. W Bałtyku pojawiają się po tarle i odpływają przed zimą. Makrele są rybami wędrownymi. Jesienią i zimą żerują przy dnie zjadając głównie bezkręgowce. Makrela należy do ryb tłustych, dzięki temu jest dobrym źródłem dobroczynnych kwasów omega-3 oraz witaminy D. Dodatkowo w makreli znajdziemy dużą ilość selenu. Jednak mimo korzystnych dla zdrowia wartości odżywczych ze względu na tendencję do kumulowania związków rtęci makrela nie jest wskazana dla kobiet w ciąży i karmiących. Makrela to ryba popularna w Polsce, często jest wykorzystywana jako dodatek do kanapek, sałatek, past lub jako składnik dań obiadowych. Najczęściej kupujemy makrelę wędzoną, rzadziej w puszce. Trudniej dostać makrelę świeżą - a taka ma najwięcej wartości odżywczych i właściwości zdrowotnych. Źródło: https://pl.wikipedia.org/ lub https://www.poradnikzdrowie.pl Przepisy z makrelą: PASTA Z MAKRELI Czy wiecie, że czerwona rzodkiewka była uprawiana w Egipcie już 2000 lat temu. Nie znamy jej pochodzenia. Niektórzy przypuszczają, ze pochodziła z basenu Morza Śródziemnego, inni, że z Dalekiego Wschodu. Dzika rzodkiewka nadal rośnie na terenie Chin i została wprowadzona przez Chińczyków do środkowej Azji jeszcze w czasach prehistorycznych. Rzodkiewka była znana w starożytnym Egipcie, podawano ją także na dworze faraonów. Grecy wysoko cenili jej smak w III w. p.n.e., zaś Rzymianie odnotowali istnienie wielu odmian o różnym kształcie i barwie już w czasach chrześcijaństwa. Rzymianie zabrali rzodkiewkę na północ; w Niemczech zaczęto ją regularnie uprawiać w XIII wieku. Rzodkiewka była jedną z pierwszych europejskich roślin uprawnych zabranych na kontynent amerykański. Sok wyciśnięty z korzenia rzodkiewki lub nalewka mają zastosowanie w kosmetyce. Używane są do zapobiegania łupieżowi i wypadaniu włosów. Świeży sok z rzodkwi używany jest też do pielęgnacji skóry: usuwa piegi, wygładza zmarszczki i wybiela skórę. Pomimo że w ogóle nie wygląda, jest spokrewniona z kalafiorem i brokułem. Nie musi być różowa. Występuje także w dwóch innych wersjach kolorystycznych - białej i czarnej. Działa moczopędnie. To właśnie dlatego zaleca się jej spożywanie np. tym osobom, które mają kłopoty z układem moczowym. Nie musisz jeść jej na surowo. Chociaż utarło się zwyczajowe spożywanie rzodkwi niepoddawanej żadnej obróbce, można ją także dusić lub gotować. Będzie równie smaczna! Źródło: https://pl.wikipedia.org oraz https://polki.pl/przepisy/ Papryka pochodzi z Ameryki Południowej. Peruwiańczycy zaczęli ją uprawiać już 2500 lat p.n.e. Papryka trafiła do Europy za sprawą Krzysztofa Kolumba, który ściągnął ją z jednej ze swych zamorskich eskapad. Dziś największe uprawy papryki można znaleźć w Hiszpanii, Grecji i na Węgrzech. Na Węgrzech obecnie zwana jest „czerwonym złotem”, bowiem przynosi duże dochody z eksportu. Jest jednym z podstawowych składników w kuchni węgierskiej, np. w takich daniach jak leczo, gulasz czy tokań. Popularną paprykę w proszku jako pierwsi zastosowali bracia Palffy w XIX i wprowadzili na rynek pod nazwą Rózsa paprika. Zgodnie z tą technologią usuwa się żyłki i nasiona, usuwając nadmiar kapsaicyny. Ostra papryka jest świetnym sprzymierzeńcem podczas odchudzania się, gdyż skutecznie i szybko spala kalorie. Jest najpopularniejszym składnikiem wielu suplementów wspomagających walkę z niechcianymi kilogramami. Czy wiesz co to jest czuszkopek? To bułgarskie urządzenie kuchenne do pieczenia papryki. Posiada elementy grzejne, które ogrzewają z zewnątrz ceramiczny cylinder. Cylinder jest mniej więcej wielkości dużej papryki. Czuszkopek, przeznaczony dla więcej niż jednego strąka papryki, jest nazywany "potrójnym czuszkopekiem". W okresie gospodarki planowej, za czasów Bułgarskiej Republiki Ludowej, czuszkopek był masowo używanym urządzeniem kuchennym. Jego popularność nadal się utrzymuje, także po przemianach 1989 r. W końcu 2009 r. został wybrany przez widzów Bułgarskiej Telewizji Narodowej "Bułgarskim osiągnięciem XX wieku". Skala Scoville'a (SHU-Scoville Hotness Unit) to skala określająca ilość jednostek ostrości w każdej z papryk. Została wprowadzona w 1912r. przez amerykańskiego chemika Wilbura Scoville'a. Pozwala ona obiektywnie określić jak pikantny jest dany produkt. Skala ta wyznacza ilość kapsaicyny zawartej w substancji, im jest jej więcej, tym produkt jest ostrzejszy. Poniżej kilka przykładów dla porównania ostrości:
Kapsaicyna zawarta w ostrych odmianach papryki wykorzystywana jest w przemyśle farmaceutycznym jako podstawa leków przeciwbólowych i rozgrzewających. Używa się jej w produkcji plastrów, maści i kremów. Dodawana jest także do środków wspomagających układ trawienny, gdyż jej właściwości pomagają leczyć schorzenia układu trawiennego. Dotychczasowe badania dowiodły też, że wprowadza komórki rakowe w stan autodestrukcji. Źródło: https://smakowity.pl oraz https://pl.wikipedia.org Pieczarka to rodzaj grzyba należący do rodziny pieczarkowatych. Uprawiany i sprzedawany w sklepach jest jeden z jej gatunków – pieczarka dwuzarodnikowa. Rośnie dziko, ale jest też powszechnie uprawiana w pieczarkarniach i sprzedawana w sklepach. W śladowych ilościach w pieczarce dwuzarodnikowej występuje MMH (monometylohydrazyna), substancja która jest wykorzystywana jako paliwo hipergolowe w silnikach rakietowych. Nie powinno się więc spożywać pieczarek na surowo ze względu na obecność rakotwórczych pochodnych hydrazyny. Pieczarki są źródłem głównie miedzi, ryboflawiny (wit. B2), niacyny (wit. B3) i kwasu pantotenowego. W mniejszym stopniu mogą być źródłem m.in. selenu, fosforu, witaminy B6, potasu i tiaminy (wit. B1). Uprawa prowadzona jest głównie w wysokotowarowych zakładach produkcyjnych. Grzyby uprawia się na podłożu organicznym, którym jest w Europie głównie nawóz koński, w Ameryce Północnej – słoma kukurydziana, w Azji – słoma ryżowa. Polska jest największym producentem pieczarek w Europie (330 tys. ton rocznie) i największym eksporterem tych grzybów na świecie. Warto wspomnieć, że pieczarki stanowią bardzo nietrwały i łatwo psujący się produkt. W związku z tym należy je przechowywać w lodówce, najlepiej w plastikowych lub foliowych opakowaniach. Po zakupie pieczarek, warto przełożyć je do papierowej torby i myć dopiero przed samym spożyciem. Tak jak inne rodzaje grzybów, można je suszyć oraz poddawać mrożeniu. Znane są jako doskonały dodatek do sosów, zup i farszy. W kuchni Polskiej występują niezwykle często. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pieczarka_dwuzarodnikowa oraz https://www.spirulina.pl Czy wiesz, że pięć orzechów włoskich ma tyle samo kalorii co pączek? Warto jednak wybrać orzecha zamiast pustych kalorii. Orzechy zawierają pełnowartościowe białko i dużą porcję najszlachetniejszego tłuszczu. Osoby, które nie jedzą mięsa i ryb, powinny sięgać właśnie po orzechy włoskie, aby uzupełnić białko i kwasy omega-3. Orzech włoski najczęściej kojarzy nam się ze smaczną zdrową przekąską zjadaną w czasie zimy lub dodawaną do ciast. Tymczasem jego właściwości są szeroko wykorzystywane w medycynie i kosmetologii. Liście orzecha włoskiego od dawna stosuje się w leczeniu cukrzycy, krzywicy czy pasożytów przewodu pokarmowego. Z kolei nalewka orzechowa jest zalecana do leczenia zaburzeń układu pokarmowego, a szczególnie biegunki. Orzech włoski jest również wykorzystywany w kosmetologii, np. do produkcji kremów, peelingów czy balsamów brązujących. Wielonienasycone kwasy tłuszczowe oraz sterole roślinne, w które obfitują orzechy włoskie, mają zbawienny wpływa na układ krążenia – obniżają poziom złego cholesterolu, działają przeciwzapalnie, zmniejszają lepkość krwi i tendencję do powstawania zakrzepów. Dodatkowo koenzym Q10 pomaga unieczynnić cholesterol LDL, a L-arginina przyczynia się do rozszerzenia naczyń krwionośnych, więc w rezultacie obniża się ciśnienie krwi i spada ryzyko zawału serca. Naukowcy wciąż to jeszcze badają, ale wiadomo już, że kwasy fenolowy i elagowy mają działanie przeciwnowotworowe – wiążą i unieszkodliwiają substancje rakotwórcze. A oba znajdują się w orzechach włoskich. Ja najczęściej wykorzystuję orzechy jako dodatek do sałatek, owsianki, ciast oraz do wypieku chleba. Wartości odżywcze w 100 g orzechów włoskich: Wartość energetyczna - 654 kcal Białko ogółem - 15.23 g Tłuszcz - 65.21 g Węglowodany - 13.71 g (w tym cukry proste 2.61) Błonnik - 6.7 g Źródło: https://www.poradnikzdrowie.pl oraz https://portal.abczdrowie.pl/ |
Kategorie
Wszystkie
Archiwa
Lipiec 2019
|